ATROPA

Atropa vertelt het verhaal van de oorlog om Troje en verenigt zowel het klassieke als het hedendaagse. Het toont de angst waar dat geweld uit voortkomt en de ironische gedachte dat er op de weg naar vrijheid leed moet worden berokkend. De door mannen gevoerde strijd gaat in Atropa ten koste van de vrouw, die kind, liefde, lijf en grond verliest aan haar onderdrukker. Aan het eind van de oorlog komen Griekse vrouwen oog in oog te staan met Trojaanse vrouwen, die na de bezetting van hun stad de dood verkiezen boven een leven in repressie:

“U bent zo schuldbeladen als uw man — misschien nog meer, want u hebt nooit geloofd in wat hem drijft. Hij heeft tenminste een excuus, een vaderland — En hoe luidt uw verweer, waardoor u afzag van verzet? Hoeveel Trojanen zijn door u gered? Waar blijft de biecht, de boete voor uw zwijgzaamheid? Wat zou ik smeken? U staat bij mij in het krijt.”

“De kostuums van modeontwerpers Maison the Faux voor de voorstelling Atropa van Theater Utrecht zijn oogverblindend en sensationeel.” - De Volkskrant

“De pompende beats van Joost Maaskant en Jimi Zoet sleuren je mee in een fysieke beleving van alle passie en pijn.”  - NRC

"Regisseurs Naomi Velissariou en Floor Houwink ten Cate gingen aan de slag met Atropa. Ze voegden aan dit literaire hoogstandje iets belangrijks toe: lijf en harteklop.” - Theaterkrant

Over Atropa. De wraak van de vrede
Atropa. De wraak van de vrede. werd in 2008 geschreven door Tom Lanoye en ging in datzelfde jaar in première op het festival van Avignon in een regie van Guy Cassiers. In 2012 won Lanoye de prijs voor podiumteksten, omdat hij in Atropa “zoekt naar de wortels van het kwaad dat oorlog en geweld heet” en daarbij “het spel van de macht analyseert”, aldus de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. 

In de versie van Naomi Velissariou en Floor Houwink ten Cate is Atropa een tragedie zoals zij bedoeld is: een talige viering op muziek, ter ere van hedendaagse goden.