3x from Moscow +🖤

In Tsvetajeva 1941 is de Russische dichter Marina Tsvetajeva aan het woord, wier leven wordt bepaald door hoe in de jaren na 1917 het élan van de Russische Revolutie al snel wordt overschaduwd door een repressieve dictatuur. Zwervend door West-Europa en uiteindelijk terugkerend naar de Sovjet-Unie ziet Marina hoe ze alles verliest: haar reputatie als dichter gaat ten onder, haar man wordt een van de talloze slachtoffers van de Stalinistische moordmachine, haar dochter is naar een onbereikbare plek verbannen en haar zoon vervreemdt zich van haar. In haar totale fysieke en geestelijke marginalisering kiest zij voor de dood. Maar tot op haar laatste dag is zij blijven dichten. Woorden zijn sterker dan wanhoop.

De bedreiging waarover het gaat in Stalker (geïnspireerd door de gelijknamige film van Andrej Tarkovski) is zowel abstracter als concreter dan die in het Tsvetajeva-verhaal. Abstract, omdat we ons bevinden in een landschap dat lijkt op het decor van een boze droom – een gewonde wereld waar de onderdrukkende krachten geen naam en geen benoembare bron hebben, een niemandsland waarin zich een permanente ramp voltrekt en waar de man die er op zoek is naar de Verboden Zone alleen maar vijandschap ondervindt. Concreet, omdat Stalker óók gaat over de kracht en de vertwijfeling van de performer die zijn publiek moet bereiken en moet zien te overtuigen dat zijn grauwe vertelling waarde heeft en een waarheid belichaamt. Woorden scheppen de werkelijkheid.

Onze jongerenprogrammeur Casper Storm over Dood Paard: "Ook gezelschappen zoals Dood Paard maken voorstellingen die ik enorm waardevol vind voor jonge mensen. Het zijn vaak abstracte, experimentele stukken, en dat maakt het soms wel een uitdaging om jongeren er naartoe te krijgen. Je moet echt een drempel over. Maar juist daarom is het belangrijk dat ze ermee in aanraking komen. Het is vaak iets wat je moet leren waarderen." Lees hier meer.