Marijke Schermer schreef op verzoek van Jakop de nieuwe theatertekst We Don’t Live Here Anymore. Om de tekst een filmische karakter te geven vertaalde Rina Vergano deze naar het Engels. In de voorstelling horen we de dialogen als Engelse voice-overs van de personages, terwijl de performers in Ahlboms unieke bewegingstaal uitdrukking geven aan hun innerlijke emoties.
Inspiratiebronnen voor deze voorstelling waren de novelles We Don’t Live here Anymore en In the bedroom van Andre Dubus, de roman Revolutionary Road van van Richard Yates, de gelijknamige film van John Curran, de film Closer van Mike Nichols en Husbands and Wives van Woody Allen.
We Don’t Live Here Anymore is een stuk over verborgen waarheden en de onrust die ontstaat wanneer eerder gemaakte keuzes beginnen te knellen. De personages bevinden zich op een breekpunt, waarin ze zichzelf en hun verlangens opnieuw bevragen. In plaats van te berusten in wat is, zoeken ze naar wat nog kan zijn. Dit poëtische stuk daagt zowel onze ratio als onze verbeeldingskracht uit. Het laat ons de pijn, twijfel en kracht voelen van geliefden in transformatie.
De Engels gesproken dialogen in We Don’t Live Here Anymore fungeren als de soundtrack van de voorstelling.
"In een filmische stijl vol suspense geeft Jakop Ahlbom Company het thema overspel een nieuwe dimensie." - Theaterkrant
We Don't Live Here Anymore in drie aktes
1e Akte
in Anna en George's huis
Anna nodigt haar vriendin Mary uit, met een zwaar hart. Ze vertrouwt Mary haar zorgen toe: haar man George lijkt een affaire te hebben. Hun vroegere open huwelijk, waarin ze alles met elkaar deelden, lijkt nu een bron van wantrouwen te zijn. Anna vreest dat George haar niet de waarheid zal vertellen.
in Mary en William's huis
Mary zoekt verbinding met haar man William, die druk bezig is met zijn tweede boek. Haar verlangen naar meer openheid en communicatie stuit op William's geslotenheid, wat haar onvrede over hun leven in de buitenwijk vergroot. Ze mist het bruisende stadsleven en voelt zich gevangen.
2e Akte
in Anna en George's huis, tijdens een diner
Mary en William zijn te gast bij Anna en George. Terwijl de kinderen buiten spelen, bespreken de volwassenen de schijnbare idylle van het buitenleven. Maar er is een onderhuidse spanning; Mary en George wisselen verlangende blikken uit. Anna merkt de afstand tussen haar en George op en vraagt zich af waarom mannen soms niet met hun partners communiceren.
in Mary en William's huis
William, in een gesprek met George, onthult zijn twijfels over zijn huwelijk met Mary. Hij voelt zich niet in staat om haar te geven wat ze nodig heeft, terwijl George suggereert dat hij soms iets extra's moet geven om zijn eigen rust te behouden. De dynamiek tussen de stellen wordt complexer.
3e Akte
in Anna en George's huis, na een ruzie
De spanningen lopen hoog op tussen Anna en George. Anna zoekt naar antwoorden, terwijl George zich afsluit. Anna hoort van William dat zijn boek bijna af is en dit confronteert haar met haar eigen onrust.
In een emotioneel gesprek met Mary, vraagt Anna of Mary opgelucht was toen ze over haar affaire sprak. Mary wil er niet over praten en vraagt of ze kunnen doen alsof het gesprek nooit heeft plaatsgevonden.
Anna dringt aan en zegt dat Mary het moet uitmaken met haar minnaar. Ze zet Mary onder druk om eerlijk te zijn over haar gevoelens en keuzes. Uiteindelijk belt Mary haar minnaar en zegt dat ze hun affaire moeten beëindigen.
Later, tijdens een diner met Mary en William, blijft de spanning hangen. Terwijl de onderlinge relaties verder op de proef worden gesteld, is de onvrede voelbaar. De avond eindigt in ongemakkelijkheid en de toekomst van hun relaties lijkt onbeslist.
