WijkJury Breda

Rowena
Hoi Rowena hier! Ik ben 29 winters jong, geboren en getogen in het mooie Breda. In het dagelijkse leven ben ik taxichauffeur gecombineerd met manusje van alles binnen hetzelfde bedrijf. Sidenote: voor deze baan heb ik nog een tijdje vrijwilligerswerk gedaan in het Chassé Theater Breda. In mijn vrije tijd ben ik graag bezig met muziek en gezelligheid. Uit mezelf ben ik niet snel een theaterbezoeker dus dit leek mij een goede kans om mijn horizon te verbreden. Ik laat me gewoon verassen!

Monica
Ik ben Monica en Breda is sinds mijn echtscheiding mijn nieuwe thuis. Ik ben gaan wonen in de wijk waar mijn jongste broer woont met zijn gezin van drie jonge volwassenen die, net als ik, gaan beginnen met een nieuw eigen leven maken. In het verleden heeft het theater voor mij een grote rol gespeeld. Als kind waren het eerst de musical-films met Fred Astaire en Judy Garland. Daardoor wilde ik zelf werken in deze wereld en heb daarom, na de middelbare school, vijf jaar in London gewoond om maar dichter bij het theater te zijn. Het is geweldig om via de WijkJury weer gestimuleerd te worden naar voorstellingen te gaan kijken. Daarnaast is het gesprek met de andere juryleden zo boeiend en krijgt het theater weer de rol die voor mij zo belangrijk is; tegelijkertijd even ontsnappen maar ook dieper ingaan en zin geven aan de realiteit om ons heen.

Mahmoud
Ik ben Mahmoud, 52 jaar oud. Ik ben geboren in Irak en woon al 6 jaar in Breda. Mijn begeleider vertelde mij over de WijkJury en vroeg of ik wilde meedoen. Ik vond het interessant om mee te doen omdat ik kunst en cultuur altijd leuk vind.         

Galina
Ik ben Galina. Ik kom uit Oekraïne en woon 17 jaar in Nederland. Mijn beroep was civil ingenieur en in Oekraïne werkte ik 20 jaar als ingenieur. Maar hier is er een andere visie op mijn beroep, daardoor werkte ik in Nederland als voedingassistent in een verpleeghuis en kantinemedewerker in een bedrijfsrestaurant. Nu werk ik als vrijwillige barmedewerker en gastvrouw bij Stichting Tientjes. Ik houd ervan om met mensen om te gaan en werk met plezier in de sociale sfeer. Ik ben actief en heb veel hobby’s. Ik vind tuinieren heel leuk. Elke week fiets ik met een groep, volg yoga en schilderles. Ik ben lid van een lees- en kookclub. Ik houd van kunst en cultuur en ga graag naar musea en exposities tijdens mijn stedentrips.

Sacha
Ik ben Sacha, 49 jaar en heb twee te gekke dochters van 21 en bijna 23 jaar. Ik ben geboren in Oosterhout en toen ik 1 was naar Teteringen verhuisd. Na wat omzwervingen nu alweer wat jaren in Breda, in een wijk vlak bij het centrum. Ik doe vrijwilligerswerk bij de Stichting Tientjes en volg allerlei cursussen, workshops en trainingen omtrent herstel, persoonlijke ontwikkeling en ervaringsdeskundigheid. Twee jaar geleden was het tijd om uit m’n comfortzone te komen en het onbekende aan te gaan. Op dit moment volg ik de WRAP-cursus en de opleiding NLP practitioner. Ik vind het heel erg fijn om weer de verbinding met mezelf en anderen te ontdekken en aan te gaan. Het is voor mij dan ook één groot avontuur om deel uit te maken van de WijkJury, er gebeurt iets magisch in het theater. Een voorstelling doet van alles met me, en ik kijk er ook erg naar uit om ons samen hierin te mogen verdiepen en kijken wat er gebeurt.

Jens
Mijn naam is Jens van Breemen, 42 jaar en ik woon sinds twee jaar in Breda samen met mijn dochter, ons katje en ons hondje. In mijn vrije tijd speel ik piano, lees graag kunsthistorische literatuur en verdiep mij in de Franse taal en cultuur. Als vrijwilliger werk ik bij Stichting Tientjes op de boekhouding en administratie en voor verzorgingstehuis Elizabeth speel ik voor de bewoners piano.  

Cristina
Ik ben Cristina, 42 jaar en woon sinds 2011 in Breda. Mijn hele leven werk ik al met mensen. Ik doe ook veel vrijwilligerswerk van jongs af aan. Ik hou van kunst, cultuur, hou van zingen en dansen, en ontmoet graag interessante mensen, mensen die me inspireren. Ik denk dat het deelnemen aan de Wijkjury een geweldige kans is om mensen uit verschillende culturen en achtergronden te ontmoeten en het geeft mij ook de mogelijkheid om mijn horizon te verbreden en zo bewuster te worden van de verschillen in mensen. Door verschillende voorstellingen te zien, hoop ik mij zo te kunnen verdiepen in de cultuur en haar diversiteit.

Peter Paul
Ik, Peter Paul, geboren op 17-12-1972 te Nieuw Vossemeer doe aan amateurtoneel en ben muzikant. Ik vind het geweldig om plaats te mogen nemen in de WijkJury

Donderdag 23 september bezocht WijkJury Breda haar eerste voorstelling, namelijk Syzygy van Jakop Ahlbom Company. Een muzikale, intieme en associatieve voorstelling gespeeld door vier vrouwelijke performers. Een vierluik met als uitgangspunt identiteit.

Galina: Syzygy is een erg mooie voorstelling. Intens, dynamisch, vol verrassingen en onvoorspelbaar. De voorstelling is veelzijdig, soms tragisch of lyrisch, soms humoristisch en ironisch met  vloeiende dansen en mooie muziek.

Kristina: Ik vond mezelf in elk personage, veranderend: mooi, lelijk, dwaas, verfijnd, gelukkig, gebroken en worstelend, worstelend zoals iedereen, zoals alle vrouwen die uiteindelijk één worden.

Rowena: Na de voorstelling was ik zeker nog wel eventjes flabbergasted. Enerzijds komt er van alles in me op, anderzijds kan ik niet op de juiste woorden komen. Veel ruimte voor eigen associaties met de beelden die je toegeworpen worden. Erg vrij, maar toch ook weer intiem. Waarin de speelsters letterlijk en figuurlijk alles van zichzelf laten zien.

Sacha: Verrassend/ diep/emotioneel waanzinnig/intens/prachtig en raakte alle zijden van mijn ziel, echt heel gaaf! 

Monica: Syzygy is als een reis van de buitenkant naar binnen waarbij het verwonderlijk is dat de theatermaker Jakop Ahlblom, een man is die een avondvullend programma maakt van een vrouwenwereld waarin eigenlijk de man buiten spel staat. 

Op vrijdag 22 oktober bezocht WijkJury Breda de voorstelling Het eind van het begin van het einde, een coproductie van Theater Artemis, Het Zuidelijk Toneel en hetpaleis.

Deze familievoorstelling start waar normaal alle anderen eindigen: acteurs naar huis en alle spullen in de vrachtwagen. Klaar om door te rijden naar het volgende theater. Maar wat als er ondertussen helemaal geen theaters meer zijn? Het eind van het begin van het einde probeert als voorstelling wanhopig nog iets voor te stellen. Misschien is het allerlaatste verhaal nog te redden of is er zelfs een weg terug.

Mahmoud: Een prachtige voorstelling waarin je veel woorden en zinnen zag. De acteurs maakten een nieuwe theater op het podium. Ook was er wind, druppels, water en muziek met Westerse en Aziatische invloeden.

Cristina: Ik vond het raar en langdradig

Sacha: Van achter naar voren brilliant!

Galina: Aan het eind van de voorstelling Het eind van het begin van het einde voelde ik me triest en verdrietig, ze raakte me diep. Het was raar om te zien dat acteurs letterlijk achteruit spelen. Het lijkt als een oud filmpje van achter naar voren draaien. Het papier springt uit de vuilnisbak naar de medewerkers, de toneeltapijten rollen vanzelf, de koffie gaat vanuit de glazen terug het koffieapparaat in. De acteurs spelen prachtig, ze lopen hele voorstelling achteruit en de technische oplossingen waren interessant, soms spannend, soms grappig. 

Over enkele honderd jaar weet men niet wat dat was. De regisseur Jetse Batelaan voorspelde een toekomst zonder theater, zonder publiek. Zonder publiek  geen theater en dat is triest. Maar ik hoop dat het theater en kunst voor altijd zal leven. Dan worden mensen gelukkigen en het geeft voldoening.

Jens: Het eind van het begin van het einde is een uiterst meeslepende voorstelling die je op het puntje van je stoel laat zitten van het begin tot einde met hier en daar een vleugje kinderlijke humor. Een gelaagde verhaallijn met verwijzing naar de wereldwijde klimaatverandering, hoe de wereld in de toekomst eruit zou kunnen zien en all time kinderhelden zoals Donald Duck, Pikachu  en Spiderman, die zelfs de kinderen op een intrigerende wijze meevoert naar het einde van het begin van het einde. De voorbij zwevende letters waren creatief bedacht en ook nog eens in zeer begrijpelijke kindertaal. Tot slot was de climax fenomenaal in uitvoering met een super muzikale ondersteuning waarvan ik écht zwaar genoten heb... Kortom, een top voorstelling!!!

Dinsdag 9 november bezocht WijkJury Breda de voorstelling Granm’ma van Wensley Piqué. In deze intieme poppenvoorstelling verbeeldt hij de laatste dagen van zijn oma. Het idee hiervoor ontstond toen hij haar voor het eerst sinds lange tijd bezocht in Paramaribo. “Van het beeld uit mijn jeugd - een Hof van Eden met fruitbomen en een mooi huis - bleek weinig over. Mijn oma woonde alleen in een vervallen huisje. Maar haar levenslust was ze niet kwijt. Energiek begon ze aan elke nieuwe dag.”

Peter Paul: Het was moeilijk om er in te komen. Het begon wat langdradig. Eenmaal meegezogen in de voorstelling werd het steeds meer voelbaar en duidelijk. Chapeau, zeer sterk!

Sacha: Ik vond het heel bijzonder hoe Wensley met zijn liefde voor z’n oma en kosmische energie de pop en de setting zo levensecht en voelbaar kon maken. Wat een kunst, prachtig!

Jens: Een ontroerende voorstelling, recht uit het hart uitgevoerd door deze prachtige acteur. Een verhaal gebaseerd op eigen ervaring met zijn oma, meeslepend en innemend!

Rowena: Prachtige, kwetsbare voorstelling. Hoe een pop zonder tekst en uitleg tot leven is gekomen, was erg bijzonder om te ervaren. Herkenbaar vanuit mijn relatie tot mijn eigen oma. Had het niet willen missen. Mooi mens, mooie voorstelling!

Galina: Een mooie voorstelling met de prachtige pop, waarin de talentvolle theatermaker Wensley Piqué met grote liefde de laatste dagen van zijn eenzame grootmoeder speelt. Het is een rustige, duidelijke en sfeervolle voorstelling.