Achtergrond | Interview | Theatermaker Eva Line de Boer

In Infinity Chan onderzoekt theatermaakster Eva Line de Boer de duistere hoeken van het internet. ‘Gebruikers worden steeds verder een andere wereld ingezogen.’

Ze spreken met dedain over de mensen die op ‘normale’ social media actief zijn’, weet Eva Line de Boer. ‘Die noemen ze normies. Bij hen zou alles te veel gericht zijn op het instandhouden van het mooie plaatje naar buiten toe. Terwijl op duistere plekken op het internet als 4chan en 8chan iedereen zichzelf zou kunnen zijn.’

In De Boers voorstelling Infinity Chan volgt het publiek een vrouw die duikt in de internetfora waar haar overleden broer actief was. Ze komt terecht in hoeken van het internet waar racistische en seksistische grappen heel ver kunnen gaan en ‘waar bronies, overwegend mannelijke fans van My Little Pony, hardop kunnen praten over hun dromen: een bestaan in hun fictieve land Equestria en over samenleven met een pony.’

Theatermaakster Eva Line de Boer (Breda, 1988) is al veel langer gefascineerd door de werelden on- en offline, door het met elkaar vervlochten raken van realiteit en fictie. Voor Infinity Chan verkende ze voor het eerst de donkere krochten van het internet. ‘De delen die ongezonde nieuwsgierigheden van mensen aanspreken. Soms deden we dat met open vizier, bijvoorbeeld via een oproep aan mensen om hun ervaringen met ons te delen. Op andere momenten hebben we onszelf op fora begeven, overigens zonder grenzen over te gaan die we zelf onverantwoord vinden. Vaak was het wantrouwen merkbaar. Deelnemers zijn scherp op types die té nieuwsgierig zijn. En praten over de plek zelf is eigenlijk ook not done.’ 

In de aankondigingen van de voorstelling door Het Zuidelijk Toneel zijn de verantwoordelijkheden van de verschillende makers strikt gescheiden: De Boer (concept & regie), Jessie Wilms (spel) en Steff Geelen (onderzoek & tekst). ‘In werkelijkheid loopt het erg door elkaar en werken we er heel erg samen aan’, vertelt De Boer. ‘Het is technisch ook nog eens een complexe voorstelling, omdat we ook met beelden veel van die online wereld willen laten zien. Uiteindelijk gaat Jessie ook de interactie aan met het gefilmde.’

De theatermaakster verwacht tegenstrijdige gevoelens bij de toeschouwers. ‘Ik vermoed dat veel van hen gedurende de voorstelling steeds liever weg willen uit de werelden, waarin ze terecht komen. Omdat die zo heftig zijn. Tegelijkertijd hoop ik toch ook dat ze via het hoofdpersonage voelen hoe ze erin meegezogen kunt worden.’

Auteur: Paul van der Steen