Architecture of the Invisible
Clowns (2016), het eerste werk dat Hofesh Shechter maakte voor NDT, onderzoekt de complexiteit van het leven, het gevecht voor gedeelde waarden en het rauwe, menselijke verlangen naar bevrijding. In deze reprise kunnen we opnieuw de energieke intensiteit ervaren van een choreografie die draait om zowel licht als duister, als tegengestelde maar onlosmakelijk verbonden levenskrachten.
Het duister en de onvoorstelbare ritmes van het menselijk leven zijn het middelpunt van Jiří Kyliáns Vanishing Twin (2008). Het werk is geïnspireerd op het medische fenomeen van dezelfde naam – waarin één foetus zijn tweeling verdringt in de baarmoeder – en symboliseert vergankelijkheid, onderdrukte emoties en de donkere kant die we allemaal kennen maar liever niet prijsgeven.
Het nieuwe werk van Christos Papadopoulos verkent onze subtiele, dagelijkse sociale connecties en belicht zo de schoonheid van de meest diepgaande verbindingen die vaak niet eens worden opgemerkt. De van oorsprong Griekse choreograaf is een nieuwe stem voor NDT met een voorliefde voor een minimalistische en precieze bewegingstaal. Door middel van kleine, maar intens fysieke gebaren brengt Papadopoulos een ode aan de kracht van het onzichtbare en voert het publiek mee naar een mysterieuze omgeving waarin geen begin of eind bestaat.
